“We willen wel iets met de kerk, maar niet te zwaar”. Hoe vaak hoor ik mensen dat niet zeggen, wanneer een geliefde is gestorven en we samen nadenken over het afscheid. Volwassen kinderen waarmee ik als dominee de begrafenis van hun moeder voorbereid, staan soms nog met een been in het religieus verleden van hun opvoeding, maar met het andere been in een volstrekt ander leven waarin kerk en God nauwelijks meer een plek hebben. Maar de behoefte aan levensbeschouwing en zingeving is echter gebleven, maar waar gebeurt dat dan nog? Niet te zwaar, dan begrijp ik, maar kan het ook te licht?
Nu begrijpen we waarom mama zo op jou gesteld was
W.D. na de begrafenis van zijn moeder
Ik denk het wel. Te licht is het, wanneer er geen laag geraakt wordt die vragen over leven en dood oproept. Wanneer er naast een fotogallerij op het scherm en Andrea Bocelli door de speakers geen ruimte is voor dat wat er moeilijk was in het leven. Of wanneer pijnlijke onderwerpen omzeilt worden. Maar ook wanneer er geen lach mag klinken. Eigenlijk is het te licht wanneer het afscheid te vlak is.
Juist wanneer u zoekt naar een levensbeschouwelijke spreker maar niet (meer) uit de voeten kunt met God en de kerk, nodig ik u uit om contact met me op te nemen.
No-nonsense, empathisch, inhoudelijk, met werkelijke aandacht voor de mens die er nu niet meer is. Met mijn vrijzinnig religieuze achtergrond weet ik een laag te raken die belangrijk is voor de achterblijvers nu de dood van zich laat horen. Niet te zwaar en ook niet te licht.
Met de woorden die je zo zorgvuldig gekozen hebt kan de polder hier nog een hele tijd vooruit
K.S. na de uitvaart van zijn vrouw
Neemt contact met me op voor meer informatie over werkwijze, kosten en vooral om te kijken of er een klik is.
Recente reacties