verhalen over geloof

Maand: september 2016

Chaos

Ze voelde zich al een tijd niet goed. Somber, pessimistisch en soms eenzaam. Een jonge vrouw die het leven soms nauwelijks aan kan. Velen baden voor haar en vroegen God om haar bij te staan. Onlangs vond ze een baan, zag wat licht aan het einde van de tunnel en zag het leven weer een beetje zitten. Een mens die zichzelf terugvindt. Prachtig. Het bidden was niet voor niets geweest, volgens  concertdeslevenssommigen.

De bejaardensoos heeft zaterdag haar jaarlijkse uitje. Een rondvaart met aansluitend een diner. De voorzitter gaat in gebed en vraagt of het mooie weer maar aan mag houden, in ieder geval tot het reisje aanstaande zaterdag. Dat vaart ook wel zo prettig, met een zonnetje erbij.
Hij heeft er geen weet van dat drie kilometer verderop Jacob Steensma, akkerbouwer, ook aan het bidden is. “God, laat het toch eindelijk gaan regenen!”. De aardappeloogst dreigt te mislukken door de aanhoudende droogte.

Lees verder

Een druppel

Met zijn tienen waren we. Samen gekomen om voorzichtig aan elkaar te snuffelen, om een glimp op te vangen van elkaars toekomstdromen. Een prenatale woongroep wiens geboorte nog ver genoeg in de toekomst ligt om tijd te hebben om aan elkaar te wennen.

druppelopbladTwintig jaar geleden woonden we in Amsterdam. Ik zat op het balkon en keek uit op de appartementen aan de overzijde van de binnentuin. Vier hoog, 30 breed, dan zijn 120 huizen. Met 120 wasmachines, met 120 koelkasten, met 120 CV ketels. En minstens 120 verhalen waar de andere 119 niets van weten. Zoals onze buurman, die een paar weken eerder weduwnaar was geworden. Zijn vrouw was overleden, aan de andere kant van onze slaapkamermuur. Ik wist van niets. Waarom doen we niet meer dingen samen? Lees verder

Inchecken

Congruent zijn, dat valt lang niet altijd mee. Hoe breng je dat wat je vindt in overeenstemming met dat wat je doet? Op het eerste gezicht zou ik zeggen dat ik dat meestal wel doe. Maar als ik verder
naar mezelf kijk…dan zie ik dat uitzonderingen voor mezelf vaak heel goed verdedigbaar lijken. Een voorbeeld:

Ik ben begaan met het milieu. Toen ik voor het eerst het boek De grenzen aan de groei van de club van Rome las, was het mij volstrekt duidelijk dat het zo niet langer kon. Ik studeerde politicologie aan de UvA, woonde op een klein kamertje, had uitgesproken standpunten en duidelijke meningen over de mensen die de wereld al dat vreselijks aandeden. Die stellingname was toen makkelijk; ik had immers ook geen middelen of mogelijkheden om grootschalig bij te dragen aan zwaar milieuvervuilende activiteiten. Een comfortabele positie om zeer uitgesproken over anderen te zijn.

Lees verder

© 2024 Jelle Waringa

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑