Auteur: jwaringa (Pagina 4 van 5)

“Hoe is het met je?”
“Druk”

Ons leven is waarschijnlijk nog nooit zo vol geweest als nu. Vergaderingen, kinderen naar volleybal, ouderavond op school, eten met vrienden, zorgen voor je ouders, leesclub, hardlopen, kerk (soms), yoga (om tot rust te komen), kookclub, vakantie (om ook eens iets anders te zien), werk, nog meer werk, met de kinderen naar het bos (niet te lang, want dat kost tijd). In meer of mindere mate voor velen herkenbaar. Wat hebben we het toch druk.

Lees verder

Achteloos lees ik de tekst achterop de verpakking terwijl ik in de trein zit:

Vifit is er voor mensen die alles uit het leven willen halen. Sta jij ondanks je drukke agenda altijd open voor nieuwe uitdagingen? En wil je volop genieten? Dan kun je wel een goed afweersysteem gebruiken.

Ben ik zo iemand, die alles uit het leven wil halen? Wat nou als ik dat niet ben? Heb ik dan net illegaal die drinkyoghurt mijn keel in gegoten?

Lees verder

”En werp al onze zonden en ongerechtigheden achter U in de poel der eeuwige vergetelheid amen”. Pake zijn gebed was voor mij als kind indrukwekkend ingewikkeld. Die
poel klonk altijd onheilspellend, en de plechtige toon waarop hij deze woorden zijn keel uitstootte maakte het gebed niet minder beangstigend. Al onze zonden. Wat zijn dat eigenlijk?

Lees verder

Ooit liep ik als jongetje voor de eerste keer een vermaning binnen – zo noemen doopsgezinden hun kerkgebouw. Ik moet een jaar of acht geweest zijn, aan de hand van mijn moeder.

Afgelopen week liep ik langs diezelfde kerk en zag wat er op de gevel staat: vrijheid in ’t onzekere. Die zin heeft vast (ook) betrekking op de precaire positie waarin doopsgezinden zich in het licht van de geschiedenis ooit bevonden, maar deze zin heeft ook betekenis wanneer ik hem betrek op mijn (geloofs)leven. De combinatie vrijheid en onzekerheid lijkt tegenstrijdig, maar is dat beslist niet. En opeens moest ik denken aan dit filmpje van Peter Rollins. Hij gelooft niet in het beeld van een God die alles mooi, goed, heel en zoet maakt en vervalt vervolgens niet in een soort algemeen ietsisme. Stop de ellende in je leven niet weg, loop er niet omheen, maar omarm alles wat er is als onderdeel van je zijn. God tovert je problemen niet weg.

Daar dacht ik aan… Lees verder

Ik had een droom. Nu hoef ik mijn dromen niet altijd te delen met Jan en Alleman, maar in dit geval maak ik een uitzondering. Er kwamen nogal wat mensen in voor. Ik geloof dat de droom speelde in januari 2021. Ik weet niet of dromen iets te zeggen hebben, maar in ieder geval geven ze een inkijkje in een anders verborgen gedachtewereld:

Wietske heeft deze week ontbijtdienst. Ze heeft het brood, beleg en fruit gisteravond al klaargezet op de grote ontbijttafel. Het ontbijt in

Lees verder

Gisteren in Trouw: vier portretten van kinderen met een niet-christelijke achtergrond over het vieren van Kerst. “Mijn vader gelooft niet in het verhaal van kerst, maar het is gewoon een leuk feest”, zegt een van hen.

Kerst 1976. Ik ben een kereltje van een jaar of vier dat bezig is met de voorbereidingen voor het kerstspel op de kleuterschool. Ik geloof in het verhaal. Of eigenlijk de verhalen, die als een collage samengebracht zijn en waarin Jozef, Maria, de wijzen, de ezel, de ster, de stal, de herberg, de engelen, het stro en Jezus allemaal samenkomen. Als kleuter hoef je niet meer te snappen dan het verhaal. Dat is de eerste laag en die is genoeg. Ik geloofde in dat verhaal.

Lees verder

Mijn vader was vroeger dominee. Ik had weleens gehoord van mensen die een roeping in hun leven hadden, en ik vroeg me als kind soms af of mijn vader dat dan ook had meegemaakt. Als een stem in de nacht, een sacraal moment waarop je van boven een stem hoort die vertelt wat je pad zou moeten zijn. Dat leek me tamelijk geheimzinnig en ook een beetje eng.

In 2013 riep de Wereldraad van Kerken bij haar samenkomst op tot een wereldwijde Pelgrimage van Gerechtigheid en Vrede. Zo’n oproep klinkt misschien als actieplan – nu gaan we de wereld redden! – maar dat is het niet. Het is niet een pelgrimage naar, maar een pelgrimage van gerechtigheid en vrede. Door zelf de dingen te doen die bijdragen aan gerechtigheid en vrede, ben je bezig met die tocht naar een andere werkelijkheid.

Als doopsgezinden hebben we drie jaarthema’s die aansluiten bij deze oproep van de Wereldraad van Kerken. Deze week sprak ik met een groep oudere mensen over het jaarthema “Geroepen om te leven”. We kwamen erachter dat het woord roeping een lastig te vangen begrip is. Een pelgrimage is voor doopsgezinden wat minder vanzelfsprekend dat voor bijvoorbeeld katholieken of moslims; Lourdes en Mekka staan niet zo snel op ons ticket. Wel kunnen we ons eigen leven zien als een pelgrimage met verschillende etappes.

Lees verder

Alles verandert. Altijd. Als dat niet zo was, zou alles dood zijn.

Ik probeer verandering te zien als groei. Iedere hap lucht die ik
neem, verandert mijn lichaam. Iedere seconde raak in cellen kwijt en vernieuwd mijn lichaam zich. Ieder moment dat ik denk aan nu, is dat moment er al niet meer en zal ook nooit meer terugkomen. Dat kan een angstige gedachte zijn. Waar leidt alles toe? In Prediker 1, in het oude testament van de Bijbel, las ik

lucht en leegte, alles is leegte.
Welk voordeel heeft de mens van alles wat hij heeft verworven,
al zijn moeizaam gezwoeg onder de zon?
Generaties gaan, generaties komen,
maar de aarde blijft altijd bestaan. Lees verder

Je staat met een biertje in je hand op een feestje. Je probeert een praatje te maken met een aantal buren van de jarige, maar vreemd genoeg wordt de vraag naar wie ze zijn beantwoord met wat ze zijn. Of welke rol ze hebben. Account manager, operationeel beheerder, verantwoordelijk voor 85 miljoen euro, hoofd facilitaire zaken met 80 man personeel. Het is eenvoudiger te praten over je rol dan over je ziel. Het is makkelijker te praten over je beroep, dan over je passie, helemaal als je geslaagd bent –  wat dat ook mag betekenen.

Lees verder